De Socialrun 2019
Wat is het ook al weer: de Socialrun?
In het weekend van 19-21 september was het zo ver, ik deed mee met team Hersenwandelingetjes aan de Socialrun.
U hebt er waarschijnlijk wel van gehoord of mogelijk chocolaatjes gekocht om het project te ondersteunen. In het kort gezegd is de socialrun een estafette loop van 555 km vanuit Soesterberg via o.a. Zwolle, Zuidlaren, Franeker over de afsluitdijk door Noord-Holland en dan weer via Waddinxveen terug naar Soesterberg en dat in goed 48 uur….niet niks dus. Doel van de loop is: meer bekendheid geven aan mensen met een psychische kwetsbaarheid.
Hoe is het ontstaan?
Jan en Heleen Wisse hebben namelijk samen met hun kinderen Arjan, Robert, Ellen en Marit een heel team bijeen weten te krijgen, op initiatief van Marit. Een hele klus dat kan ik u vertellen. Het gaat niet alleen om de lopers, maar ook fietsers, chauffeurs en een basisteam, totaal 27!! Er moet veel geregeld worden b.v. hoe laat ben je ergens, als er 11 km per uur wordt gelopen, of als er 11,5 km per uur wordt gelopen, waar kun je overnachten, de veiligheid, eten en drinken, verzorging van blessures, overleg met het organisatie team, noem maar op. En dat met een team wat elkaar ook niet volledig kende. De voorbereiding heeft ruim een halfjaar geduurd.
Hoe ging het?
Ik kan u zeggen het was een hele ervaring, allereerst met elkaar in een busje. De lopers die elkaar perfect afwisselden en overdag en ’s nachts gewoon hun weg vervolgden. De een super fit, de ander toch wat zwaar in de benen of last met het donker, een ander zelfs gewoon niet fit. Maar lopen deden ze allemaal, begeleid door twee fietsers. Ook dat was niet niks, de route en het verkeer in de gaten houden, de lopers begeleiden en soms als het heel donker was bijschijnen. Soms de blaren op je billen. Na een etappe van 40-60 km ging team A rusten en kon team B lopen. Team A reed dan eerst met de bus naar de slaapplek en ging soms eten, heel soms douchen ( omdat daar te weinig tijd voor was, u kunt zich de geur in de bus en slaapplaatsen dus wel voorstellen….prrr.. ) en vooral proberen te slapen. Ondertussen werden de kratten weer gevuld( eten voor in de bus), brood gesmeerd, zodat we 2 uur later weer fris en fruitig ( nou ja….) onze slaapzak en tas weer inpakten, wat aten en weer op pad gingen, om het andere team B weer af te kunnen wisselen. Meestal was dat goed getimed door onze captains en chauffeurs. Als team kreeg je een goede band met elkaar en onderweg was er altijd een heel gemoedelijke sfeer. Steeds kwam je onderweg weer andere teams tegen, die ons team enthousiast weer aanmoedigden, en andersom natuurlijk ook. Je haalde soms een team in, en je werd ook ingehaald,Nou ja, gaf ook niets, het ging niet om het winnen… Meedoen dat was belangrijk.
Hoe voelde het om hieraan mee te doen?
Meer nieuws